ยินดีต้อนรับเข้าสู่เว็บไซต์องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อทอง อำเภอกบินบุรี ปราจีนบุรี

ประกาศองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อทอง

กำหนดยื่นแบบและชำระภาษี

1.ภาษีโรงเรือนและที่ดิน

    -ยื่นแบบแสดงรายการ(ภ.ร.ด.2)เพื่อชำระภาษี ตั้งแต่เดือนมกราคม ถึงเดือนกุมภาพันธ์ ของทุกปี และชำระภาษีภายใน 30 วัน นับตั้งแต่วันที่ได้รับแจ้งการประเมิน

2.ภาษีป้าย

     -ยื่นแบบแสดงรายการ(ภ.ป.1)เพื่อชำระภาษี ตั้งแต่เดือน มกราคม ถึงเดือนมีนาคม ของทุกปี  กรณีขึ้นป้ายใหม่ต้องยื่นแบบเพื่อเสียภาษี ภายใน 15 วัน นับแต่วันติดตั้งป้าย

3.ภาษีบำรุงท้องที่   

    -ชำระภาษีตั้งแต่เดือนมกราคม ถึง เดือนเมษายน ของทุกปี  กรณีที่เป็นเจ้าของที่ดินใหม่ ต้องชำระภายใน 30 วัน นับแต่วันที่ครอบครอง

4.ค่าธรรมเนียมและใบอนุญาตต่างๆ 

   -ผู้ประกอบกิจการต่างๆ ต้องชำระค่าธรรมเนียมและใบอนุญาต ภายในเดือนธันวาคม ของทุกปี

ติดต่อได้ที่ งานจัดเก็บรายได้ กองคลัง องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อทอง  ในวันและเวลาราชการ / ติดต่อสอบถาม โทร 037 625 202 

 พัฒนาการทางร่างกาย ของเด็กปฐมวัย หรือวัย 3-4 ปี จะเป็นไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะเรื่องส่วนสูงและน้ำหนัก สำหรับน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นเกิดจากการเจริญเติบโตของกระดูกและกล้ามเนื้อที่มากขึ้น ทำให้สามารถควบคุมกล้ามเนื้อในการเคลื่อนไหวและการทรงตัวได้ดี เด็กๆ มักจะวิ่ง กระโดด และไม่หยุดอยู่นิ่งๆ จึงพร้อมจะทำกิจกรรมเกี่ยวกับการออกกำลังได้มากขึ้น รวมไปถึงการใช้มือหยิบจับสิ่งของ และการช่วยเหลือตนเองของเด็ก ก็ดีขึ้นเป็นลำดับ

พัฒนาการของกล้ามเนื้อมัดใหญ่ เด็กอายุ 3 - 4 ปี

·        ยืนขาเดียว กระโดดขาเดียว กระโดดได้สูง และไกล

·        เขย่งปลายเท้า เดินเขย่งปลายเท้าได้ไกล และวิ่งเขย่งปลายเท้าได้

·        เดินถอยหน้า ถอยหลัง และไปข้างๆ ได้

·        เดินขึ้น - ลงบันไดได้ดี

·        เดินเลี้ยงตัวบนไม้กระดานแผ่นเดียว และเดินทรงตัวบนพื้นเอียงๆ ได้ดี

·        จับ โยน รับลูกบอลได้ จะแม่นยำขึ้นตามพัฒนาการ และขว้างลูกบอกได้ไกล

·        ปีนป่ายบันไดและเล่นเครื่องเล่นกลางแจ้ง

·        วิ่งหลบหลีกสิ่งกีดขวางได้

·        วิ่งไปเตะลูกบอลได้โดยไม่ต้องหยุดเล็ง

·        ถีบจักรยาน 3 ล้อ และหลบหลีกสิ่งกีดขวางได้

·        ก้มตัวเอามือแตะเท้าโดยไม่งอเข่า

พัฒนาการของกล้ามเนื้อมัดเล็ก เด็กอายุ 3 - 4 ปี

·        วาดรูปสี่เหลี่ยมตามแบบได้ พออายุได้ 3 ปีครึ่ง จะหัดลากเส้นต่อเป็นสี่เหลี่ยม หรือวาดวงกลม

·        จับดินสอได้ดี เลือกใช้มือที่ถนัดวาดรูป

·        ต่อแท่งบล็อกได้สูง 9-10 ชิ้น

·        ใช้กรรไกรตัดกระดาษได้

·        ร้อยลูกปัดขนาดเล็กได้

·        แต่งตัวเอง หวี ผม แปรงฟันได้เอง และช่วยทำงานเล็กๆ น้อยๆ ได้

·        กล้ามเนื้อบางส่วนกระตุก เช่น ริมฝีปาก หนังตา แต่จะค่อยๆ หายไปเอง

·        ชอบกระพริบตา เพราะมีการปรับระบบประสาทตา

การส่งเสริมพัฒนาการทางร่างกายของเด็กวัย 3-4 ปี

พ่อแม่และคนในครอบครัว ควรทำกิจกรรมหลายๆ อย่างไปพร้อมกับเด็ก เพื่อคอยกระตุ้นพัฒนาการและทักษะในด้านต่างๆ เพื่อคอยช่วยเหลือเด็กๆ หากเกิดอุปสรรค หรือปัญหา อันจะเป็นเหตุให้พัฒนาการด้านต่างๆ ลดลง หรือ ถ้ามีผู้ใหญ่คอยดูแลอย่างใกล้ชิด อุบัติเหตุจากการเล่นก็จะลดลงด้วย

สุขภาพฟันของเด็กวัย 3-4 ปี 

·        เมื่อเด็กอายุ 2 ปี 6 เดือน จะมีฟันน้ำนมขึ้นจนครบ 20 ซี่

·        พออายุได้ 3 – 4 ปี ฟันน้ำนมในเด็กบางคนจะเริ่มหลุด และจะมีฟันแท้ขึ้นมาแทน

·        ทำความสะอาดด้วยการใช้ผ้าชุบน้ำสะอาด หรือใช้แปรงสีฟันที่มีขนอ่อนนุ่ม เพื่อช่วยดูแลสุขภาพฟันของเด็ก

การส่งเสริมพัฒนาการของฟันเด็กวัย 3-4 ปี

พ่อแม่หรือคนในครอบครัวทำความสะอาดในช่องปากและฟันให้กับเด็ก เพราะเด็กยังทำเองไม่ได้ จะเป็นการปลูกฝังให้เด็กรักษาความสะอาดในช่องปาก

พัฒนาการทางภาษาและการส่งเสริม

เด็กในช่วงปฐมวัย หรือวัย 3-4 ปี ถือเป็นช่วงตกผลึกทางภาษา เด็กจะมีพัฒนาการดีในด้านการใช้ภาษา เรียนรู้คำใหม่ๆ ได้มากขึ้น ออกเสียงได้สมบูรณ์ ถ้าอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี มีการใช้ภาษาได้ถูกต้อง และมักจะชอบถามคำถามถึงสิ่งต่างๆ รอบตัว

เด็กในช่วงอายุ 3-4 ปี จะอยู่ในระยะขยาย (The Stage of Expansion) จะเริ่มหัดพูดเป็นคำๆ ระยะแรกจะเป็นการพูดโดยเรียกชื่อคำนาม เรียกชื่อคนที่อยู่รอบข้าง สิ่งของต่างๆ ที่อยู่รอบตัว รวมทั้งคำคุณศัพท์ที่เด็กได้ยินผู้ใหญ่พูดกัน

เด็กวัยนี้มีความสนใจสิ่งแวดล้อมรอบๆ ตัว เช่น คน สัตว์ สิ่งของ ธรรมชาติ ของเล่น ชอบฟังคำพูดซ้ำๆ สั้นๆ คําคล้องจอง ชอบฟังนิทานสั้นๆ ดูการ์ตูน ชอบดูรูป สี ดูตัวหนังสือน้อย ดูรูปมาก แต่เด็กวัยนี้จะมีความสนใจในระยะสั้นมาก ประมาณ 5–10 นาที

พัฒนาการทางภาษา เด็กอายุ 3 - 4 ปี

·        ช่างพูดจา มีเหตุมีผล

·        ชอบใช้คำถามว่า อะไร อย่างไร ทำไม เมื่อไร

·        เข้าใจภาษาพูดง่ายๆ ของผู้ใหญ่ แต่จะยังไม่เข้าใจในสิ่งที่มองเห็น ยังไม่เข้าใจความหมาย คำสั่งหรือคำขอร้องจากผู้ใหญ่

·        พัฒนาการทางภาษาเจริญเร็วมาก จะตั้งคำศัพท์ใหม่ๆ หรือเรียกชื่อสิ่งที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนได้ เด็กบางคนจะคิดคำพูด

·        สร้างท่วงทำนองการพูด และทำเสียงแปลกๆ และชอบใช้คำว่า “สมมติว่า...”

·        รู้จักและเข้าใจคำศัพท์ เช่น คำบอกตำแหน่ง คำบอกกาลเวลา คำบอกความรู้สึกและความคิดที่เป็นนามธรรมได้ เช่น ดี เหนื่อย หนาว ร้อน อุ่น และรู้จักการปฏิเสธ

·        จะรู้จักนำเอาคำศัพท์มาเรียงเป็นคำพูด และจะพูดได้ยาวขึ้น มีกฏเกณฑ์ทางไวยากรณ์มากขึ้น เรียงประโยคได้ถูกต้อง

·        บางคนที่เคยพูดช้าหรือไม่ค่อยพูดตอนอายุ 2 ปี จะพูดเยอะมาก กลับกันบางคนอาจจะพูดติดอ่าง

·        เด็กจะเริ่มหัดอาน ยังไม่มีอารมณ์ร่วม และยังอ่านเรื่องตลกไม่เข้าใจ

 ·        เด็กมักสงสัยและมีคำถามมากมาย ควรตอบคำถาม ด้วยคำตอบง่ายๆ สั้นๆ และใช้ภาษาที่ถูกต้อง

·        อ่านหนังสือให้เด็กฟัง และใช้หนังสือภาพ (Picture books) มาประกอบการเล่าเพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น และกระตุ้นให้เด็กใฝ่รู้มากขึ้น

·        อ่านบทอาขยานสั้นๆ ง่ายๆ หรือคำคล้องจอง จะช่วยให้เด็กเรียนรู้พื้นฐานของระบบเสียงที่เกี่ยวข้องกับการอ่านได้ง่ายขึ้น

·        สร้างความเข้าใจที่ถูกต้อง เรื่องลำดับก่อนหลัง สิ่งที่เป็นนามธรรม ได้แก่ สี ขนาด จำนวน เป็นต้น

·        สอนให้เด็กรู้จักคำศัพท์หรือคำพูดที่บอกอารมณ์ความรู้สึกทั้งของตนเองและผู้อื่น เช่น ถ้าเด็กรู้สึกโกรธ เมื่อถูกแย่งของเล่น ควรสอนให้เด็กเข้าใจว่า อารมณ์ที่เกิดขึ้นคือ อารมณ์โกรธ โดยพูดว่า “หนูรู้สึกโกรธที่ถูกแย่งของเล่น”

เมื่อเด็กพูดคำหยาบ ไม่ควรดุหรือลงโทษ เพราะเด็กยังไม่เข้าใจความหมายของคำหยาบ ควรสอนให้ใช้คำอื่นแทน

ถอดบทเรียนจากโครงการสายสัมพันธ์ สายใยรักแห่งครอบครัว

ประจำปีการศึกษา 2560

โดย องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อทอง 

อำเภอกบินทร์บุรี  จังหวัดปราจีนบุรี

          จากการจัดโครงการสายสัมพันธ์ สายใยรักแห่งครอบครัว ประจำปีการศึกษา 2560 ที่ผ่านมาทำให้เห็นการเลี้ยงดูบุตรหลาน ของแต่ละครอบครัวที่มีความแตกต่างกันออกไป บางครอบครัวเลี้ยงดูด้วยการขีดเส้นตีกรอบให้ลูกหลานเดินตามแนวทางที่ตนกำหนดไว้ให้ บางครอบครัวเลี้ยงดูโดยการปล่อยให้เด็กได้มีอิสระในความคิดความอ่าน โดยมีผู้ปกครองคอยชี้แนะแนวทางที่ถูกที่ควรให้ 

ในวันนี้จะขอนำเสนอถึง 10 เคล็ดลับในการเลี้ยงดูบุตรหลาน ให้ประสบความสำเร็จ เพื่อเป็นแนวทางให้ผู้ปกครองที่สนใจนำไปปรับใช้ในการเลี้ยงดูบุตรหลานกันค่ะ

1. อย่าคิดว่าลูกผิด   เรามักโยงพฤติกรรมของเด็กเข้ากับตัวของเขา เช่น ถ้าเด็กไม่เรียนหนังสือ เราก็จะเรียกเขาว่าขี้เกียจ การเหมาว่าเด็กเป็นคนไม่ดีโดยตัดสินจากพฤติกรรมที่ไม่ดีบางอย่างจะยิ่งทำให้เด็กเชื่อว่าเขาเป็นคนเช่นนั้นจริง ๆ  พ่อแม่ที่ดีจะเชื่อมั่นว่าลูกเป็นคนดี มีเจตนาดี ไม่ได้มีสิ่งใดผิดปกติ และเข้าใจว่าพฤติกรรมดื้อรั้นเกเรเป็นเพียงสิ่งที่สะท้อนออกมาจากความพยายามที่จะให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ เราจำเป็นต้องยอมรับในตัวเด็กและค่อย ๆ ให้โอกาสเขาปรับเปลี่ยนพฤติกรรม

          2. เข้าใจมุมมองที่แตกต่างของลูก   คุณต้องเข้าใจว่าเด็กมองโลกต่างจากผู้ใหญ่ พวกเขาพูดคนละภาษากับเรา คุณอาจจะคิดว่าคุณกำลังให้คำแนะนำแต่เด็กอาจจะเห็นว่าคุณกำลังบ่น การแสดงความเป็นห่วงในแบบของคุณอาจจะเป็นการบังคับในสายตาของพวกเขาก็เป็นได้

          3. เคารพในความคิดของลูก  ก่อนที่จะเราจะสามารถโน้มน้าวให้ใครสักคนเปลี่ยนทัศนคติและยอมรับคำแนะนำได้ เราจำเป็นต้องทำความเข้าใจกับมุมมองของเขาเสียก่อน เด็กส่วนใหญ่มักเก็บเรื่องหลาย ๆ เรื่องไว้ในใจ ไม่บอกพ่อแม่ และบางครั้งก็แสดงท่าทีต่อต้านคำแนะนำและความคิดของพ่อแม่อย่างชัดเจน ถ้าคุณอยากให้ลูกพูดคุยอย่างเปิดเผย และฟังคุณ คุณต้องสร้างความเชื่อใจเสียก่อน พยายามใช้ประโยคเช่น “แม่เห็นด้วยว่า…..”  “พ่อเข้าใจว่า…..” เมื่อคุยกับลูก เพื่อให้ลูกรู้สึกว่าคุณฟังเขา

          4. ปรับเปลี่ยนท่าทีและมุมมองของลูกอย่างมีชั้นเชิง  การปรับเปลี่ยนท่าทีและมุมมองของคนโดยไม่ใช้การบีบบังคับถือเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง เมื่อคุณได้สร้างความไว้เนื้อเชื่อใจให้กับลูกและทำให้ลูกรู้สึกว่าคุณเข้าใจเขาแล้ว ลูกจะเริ่มยอมรับสิ่งที่คุณชี้แนะมากขึ้น  ตัวอย่างเช่น ลูกคุณอาจจะบอกว่า “เรียนไปก็เสียเวลาเปล่า!” คุณอาจจะตอบว่า “ใช่ แม่ก็ว่าเรียนไปก็เสียเวลาเปล่า ถ้าไม่รู้ว่าจะเรียนไปทำอะไร และอยากเป็นคนไม่เอาไหนให้คนอื่นดูถูก”

          5. เริ่มจากตัวคุณ  พ่อแม่หลายคนคิดว่าลูกต้องเป็นฝ่ายเปลี่ยนเพียงฝ่ายเดียว แม้ว่าลูกจะยอมเปลี่ยนทัศนคติและพฤติกรรมแล้ว ก็ยังมีโอกาสที่เขาจะกลับมาทำตัวเหมือนเดิม นั่นเป็นเพราะพ่อแม่ไม่ยอมปรับเปลี่ยนตัวเองตามนั่นเอง  พ่อแม่ที่ดีควรเชื่อว่าตัวเองมีบทบาทสำคัญในการวางกรอบความคิดและพฤติกรรมของลูก พ่อแม่เป็นคนรับผิดชอบต่อการกระทำและทัศนคติที่ไม่ดีของลูก เปลี่ยนมุมมองของคุณ รับฟัง และให้กำลังใจในสิ่งที่ลูกทำได้ดีและถูกต้องเพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดี เมื่อลูกรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า เขาจะรู้จักรับผิดชอบในการกระทำของตัวเองมากขึ้น

          6. เปลี่ยนวิธีถ้าไม่ได้ผล  คุณอาจจะพร่ำบ่นเรื่องลูกไม่เรียนหนังสือมาห้าปี แต่ก็ไม่เคยมีอะไรดีขึ้น อย่าเพิ่งคิดโทษตัวเอง แต่ลองมาพิจารณาว่าทำไมวิธีนี้จึงไม่ได้ผล พ่อแม่ที่ประสบความสำเร็จรู้ว่า “ความล้มเหลว” เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ และเป็นก้าวหนึ่งที่จะนำไปสู่ความสำเร็จ ลองเปลี่ยนวิธีการแก้ปัญหาหากวิธีที่คุณใช้อยู่ไม่ได้ผล สุดท้ายคุณก็จะเจอวิธีที่ใช่เอง

          7. รู้จักยืดหยุ่น  ผู้ปกครองส่วนใหญ่รู้วิธีการสื่อสารแค่หนึ่งหรือสองวิธี นั่นคือการพูดดี ๆ หรือไม่ก็ใช้น้ำเสียงข่มขู่ เมื่อทั้งสองวิธีนี้ไม่ได้ผล พวกเขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ การจะเลี้ยงลูกให้ประสบความสำเร็จนั้น คุณต้องรู้จักผ่อนปรนและปรับเปลี่ยนวิธีรับมือให้เข้ากับสถานการณ์ เมื่อใดก็ตามที่คุณไม่รู้จักผ่อนปรนและทำตัวเดาง่าย ลูกคุณก็จะกลายเป็นคนคุมเกม และความยืดหยุ่นของเด็ก (โดยเฉพาะเด็กเล็ก ๆ) นี่เองที่ทำให้พวกเขาคุมพ่อแม่ได้อยู่หมัด

          8. อย่าคิดว่าตัวเองไม่ดี  เด็ก ๆ มักจำกัดตัวเองโดยการคิดว่า “ฉันแค่ขี้เกียจ” หรือ “ฉันไม่ฉลาดพอ” ฯลฯ ซึ่งความเชื่อเหล่านี้มักเกิดจากความรู้สึกที่ว่าพวกเขาไม่สามารถควบคุมอะไรในชีวิตตัวเองได้สักอย่าง พวกเขาเชื่อว่าความสำเร็จหรือความล้มเหลวของพวกเขาขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอก ถ้าลูกบอกคุณว่าวิชาคณิตศาสตร์ยาก และคุณคอยบอกลูกว่ามันง่าย ลูกก็จะรู้สึกว่าคุณไม่สนใจความรู้สึกหรือความคิดของเขา หรือแย่กว่านั้น อาจจะรู้สึกว่าตัวเองโง่ เพราะแก้โจทย์ง่าย ๆ ไม่ได้

          9. สนับสนุนให้ลูกกล้าฝัน  พ่อแม่ที่ดีควรคอยกระตุ้นให้ลูกกล้าที่จะฝัน  ไม่ว่าความฝันนั้นจะหลุดโลกแค่ไหนก็ตาม สิ่งสำคัญคือความฝันจะทำให้เด็ก ๆ ตื่นเต้นและกระตุ้นให้พวกเขาอยากเรียนรู้ ความฝันของพวกเขาจะเปลี่ยนไปตามอายุ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะเป้าหมายในชีวิตต้องค่อย ๆ สร้างไปเรื่อย ๆ ช่วยลูกตามหาความฝัน เพราะนั่นจะทำให้ลูกรู้ทิศทางแล้วเป้าหมายของชีวิต เด็กบางคนอาจไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร นั่นเป็นเพราะความคิดพวกเขาถูกจำกัดอยู่

          10. แนะนำด้วยคำถาม  การบอกให้เด็กทำนู่นทำนี่โดยตรงยิ่งจะทำให้เด็กสร้างกำแพง และไม่เชื่อในสิ่งที่คุณพูด การจะทำให้เด็กยอมรับในสิ่งที่คุณแนะนำ คุณควรให้พวกเขาได้บอกความรู้สึกตัวเอง และชี้แนะหนทางให้เขา เราต้องถามคำถามที่กระตุ้นให้เด็กคิดถึงผลของการกระทำ เช่น “ลูกคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าลูกทำอย่างนั้น?” “แทนที่จะทำอย่างนั้น ลูกทำอะไรแทนได้บ้าง?” ฯลฯ คำถามปลายเปิดเช่นนี้จะสนับสนุนให้เด็กได้รู้จักคิดแก้ปัญหา และสร้างความมั่นใจในตัวเองให้กับเขาเมื่อเขาสามารถแก้ปัญหาได้เอง

babababababa